Ik heb het helemaal gemist, de verkiezing van de ‘Politicus
van het jaar’. Dat is eigenlijk geen wonder, want als men op de tv een politieke
uitzending aankondigt, ben ik al weggezapt. Het gedraai en gepaai, het minuten
lang geklets, zonder één zinnig antwoord, het scoren met oneliners zonder
inhoud, het is niet aan mij besteed. Kortom ik moest het wel missen, want ik
zat vrijwel zeker op een andere zender.
Ik dacht lange tijd dat iemand ‘in de politiek ging’ om
mensen te verbinden, om de samenleving zo te organiseren dat iedereen er baat
bij heeft, niet om mensen van elkaar te vervreemden, van elkaar te verwijderen
of zelfs bij te dragen aan haat. Jarenlang heb ik gewerkt op een locatie waar boven
de hoofdingang, in een veelkleurig glas in lood raam, een spreuk is uitgebeeld: ‘Indien ‘t gemeen u roept, bezorgt het als u
Eygen’. Deze spreuk is ontleend aan het gedicht ‘Roskam’ van Joost van den
Vondel (1579-1687). Met het gedicht beschrijft hij één van de belangrijkste
eisen waaraan een goed bestuurder moet voldoen: wanneer je een stad/provincie/land
bestuurt, moet je er net zo goed voor zorgen alsof het je eigen huis of gezin
is. In de loop der jaren moet ik helaas constateren dat menigeen de tekst
totaal verkeerd interpreteert. Je hoeft de krant maar open te slaan of er staat
weer iets over ‘graaicultuur’, ‘misbruik subsidie’, ‘meppend raadslid’,
‘politiek negeert richtlijn’ en ga zo maar door.
En dan bedenkt men de ‘politicus van het jaar’, waar slaat
dit op? Is politicus zijn een wedstrijd, een competitie? Wint de hardst
roepende? Is de meest geslepen debater de politicus van het jaar? Wint diegene
met de kortste oneliners? Of moeten we het toch zoeken bij diegene, die in de
breedste politieke zin, los van geloof, geslacht, leefwijze of huidskleur,
getracht heeft mensen met elkaar te verbinden, bruggen te slaan en oplossingen
te zoeken. Oplossingen, waar we allemaal baat bij hebben? Dus goede, adequate
en betaalbare ziekenzorg, ouderenzorg, energievoorzieningen. Kortom al dat
soort zaken, die je centraal moet regelen en niet met een zogenaamde
marktwerking.
Dus volgende keer wens ik ons allen een politicus van het
jaar, die Nederland verbindt, die bruggen bouwt, zijn gasten een warm welkom
bezorgt, die verstotene opvangt en daar waar nodig, hulp aan hulpbehoevenden
verleent. Die gedoogbeleid omzet in echt beleid, voor ons allemaal vecht voor 1,5
graad afwarmen in plaats van opwarmen, die graaiers, sjoemelaars,
mensenhandelaars, wapenhandelaars het werken onmogelijk maakt. Misschien dat ik
dan niet meer zo snel zal zappen en misschien, heel misschien dat ik dan ooit
eens mee wil stemmen bij deze verkiezing.
