Als de temperaturen stijgen, rest de winter niets anders dan zijn verlies te nemen, onder de grond te duiken en nieuwe kansen af te wachten. Hier en daar blijft oude sneeuw liggen als uitkijkpost voor een mogelijke nieuwe winterse aanval.
Het is in elk geval heerlijk wandelen, warm in het zonnetje, koud daar waar schaduw en wind de boventoon voeren. En zoals altijd biedt het Zuid-Limburgse landschap voldoende om van te genieten.
zaterdag 28 januari 2017
donderdag 26 januari 2017
Winter
De winter is in het land, Nederland vecht tegen kou, winterse buien, stroperig verkeer en moeilijk openbaar vervoer. Om eens te ondervinden hoe de typische 'winterlanden' hier mee omspringen, werd mij een excursie in Oostenrijk aangeboden en wel in Mayrhofen. Ik heb slechts weinig ervaring met de lange latten, de keren dat ik aan langlaufen deed, kun je op de vingers van een hand tellen en zelfs dan hou je nog vingers over. Desalniettemin maakte ik graag gebruik van het aanbod, eens kijken hoe winters er echt uitzien. Ik moet zeggen dat de verrassing aangenaam was, je kunt er (in tegenstelling tot Franse skigebieden) mooi wandelen, het ziet er allemaal prachtig en goed verzorgd uit, de treinen en bussen rijden altijd, de wegen zijn goed berijdbaar, de winkels ook op zondag open. Van mijn mede-vakantievierders vernam ik dat de après-ski een beetje tegenviel (had zeker te maken met het vroege tijdstip in het winterseizoen?). Hoewel we in de eerste dagen te maken hadden met mistig weer en behoorlijk lage temperaturen is het 'oben am Berg' altijd mooi toeven, prachtige uitzichten, uiterst vriendelijke mensen, lekker eten en dat allemaal zoals gezegd zonder ski of sneeuwbord aan mijn voeten. Dit vertellen is een kant, plaatjes kijken de andere .....
Abonneren op:
Posts (Atom)