Nieuwe jaar

Lijsten

Nederlanders zijn gek op lijsten. Ik ben daar niet anders in, misschien een stuk opvoeding, misschien een stuk Nederlandschap, wie zal het zeggen. Het maakt ook niet uit, mijn ontdekkingen en herontdekkingen 2011 in een paar lijsten samen gevat.

Scandinavische thrillers

1.       De roodborst – Jo Nesbø
2.       Midzomermoorden – Henning Mankell
3.       Millennium triologie – Stieg Larsson
4.       Hypnose – Lars Kepler
5.       Q-serie (4 boeken) – Jussi Adler Olsen
6.       Vaderwraak – Roslund & Hellström
7.       De goden verzoeken – Mari Jungstedt
8.       De Chinees – Henning Mankell
9.       Noorderveen – Arnaldur Indridason
10.   Schemeruur – Johan Theorin

Muziek

1.       Adèle
2.       Geike
3.       The Black Keys
4.       Kočani Orkestar
5.       Zita Swoon
6.       Hooverphonic
7.       Staff Benda Bilili
8.       Ozark Henry
9.       Florence & The Machine
10.   Simeon ten Holt

Films

1.       The King’s Speech
2.       Sonny Boy
3.       The Hurtlocker
4.       As it is in heaven
5.       Into the wild

TV serie

1.       Kurt Wallander
2.       Varg Veum
3.       De rekenkamer
4.       Luther
5.       Keuringsdienst van waarden

I Amsterdam

Het had enige voeten in de aarde, maar de afgelopen nadagen van 2011 lukte het toch om vrienden in Amsterdam te bezoeken. Nu is Amsterdam niet vlak naast onze deur en onze deur niet vlak bij de hoofdstad, aan de andere kant, wat is afstand?

Het waren geweldige dagen, even niet je eigen voordeur zien, is soms verkwikkend. Na lange tijd je vrienden weer in de armen sluiten, doet goed. Dat het na zo lange tijd, zo vertrouwd en thuis voelt, zegt genoeg en eigenlijk zijn geen woorden nodig. Dat je dit alles mag beleven in het Amsterdamse is een extra geschenk, zeker als insiders de reisleiders zijn. De planning bleek dan ook te kort om bij te praten, wij hebben het verblijf dus met een dag mogen verlengen. Als we ons dan eindelijk buiten de deur bevonden, had deze metropool je zo in de greep. Veel mensen en veel talen, veel reisgidsen met daarop Amsterdam in hoofdletters, net zoveel stilstaande bezoekers met het hoofd in de nek, hangend over de brugleuningen of het fototoestel voor hun neus. Er zoals altijd was er van alles te doen in de complexen van de Westergasfabriek en het vernieuwde Scheepvaartmuseum was de moeite meer dan waard. Daarna slenteren door Amsterdamse steegjes en langs de grachten, altijd een topattractie. Dan wordt het I Love Amsterdam al snel I Amsterdam.

De plaatjes:

Westergasfabriek

Westergasfabriek

Scheepsmuseum

Scheepvaartmuseum

Scheepvaartmuseum Boegbeeld

Scheepvaartmuseum

Scheepvaartmuseum Binnenplein

Amsterdam Straatbeeld

Prettige feestdagen

Zandkastelen

Eenieder van ons heeft in zijn of haar jeugd wel eens een zandkasteel gebouwd. Nou ja, of het de naam kasteel mocht dragen was vaak de vraag. Belangrijk was de fantasie en de mooie verhalen die daar bij hoorden.

Een aantal mensen (wereldwijd misschien enkele honderden) komen nooit meer los van het zandkastelenfenomeen, zij zijn besmet met het spelen met zand en maken van ‘af en toe met zand spelen’ een hobby, die vervolgens uitgroeit tot het beroep ‘carver’. Want de term zandkastelen bouwen dekt dan niet meer de lading, zij carven. Met veel geduld en grote precisie kerven, snijden, beeldhouwen zij uit het aangestampte zand taferelen, voorstellingen en sprookjes van ongekende schoonheid. Je verbazing gaat over in genieten en na het genieten komen de vragen. Waarom blijft dit zand zo mooi in vorm? Hoe krijgen ze lampjes en de verlichting verwerkt? Hoe krijgen ze dit allemaal voor elkaar? Na de vragen komt dan weer het genieten, stilletjes kijken naar de wonderschonen wereld. Konden we van de zomer in Valkenburg aan de Geul al genieten van een sprookjesachtige beeldentuin bij kasteel Oost, ditmaal is de Wilhelminagrot bij de kabelbaan omgetoverd tot ‘Magisch Zand .. de grootste ondergrondse kerststal van Europa’. Kijken kan nog tot 8 januari 2012, het is de moeite waard.

En omdat plaatjes soms meer zeggen dan duizend woorden, de plaatjes:

Voor de website en meer informatie klik hier

Vier40

Het dansgezelschap Introdans bestaat 40 jaar en zij vieren dit met hun jubileumproductie Vier40.

Volgens de aankondigingen mochten wij het niet missen, immers Koningin Beatrix nodigt het gezelschap regelmatig uit om mee te gaan op staatbezoeken. Hun optreden is dan een geschenk voor het gastland. We mochten het ook niet missen omdat dans en kostuums, maar dan gecombineerd met een collage van foto’s op de achtergrond wel een zeer fraai beeld op levert. Volgens de uitnodiging moesten we een bezoek aan de voorstelling wagen en dus waren de toegangskaartjes in een mum van tijd geregeld. Was het een gok? Nee, het aanbod om twee kaartjes voor de prijs van een te kopen was een inkoppertje, de kwaliteit van het gebodene was top. Natuurlijk was het top, de Koningin neemt niet de eerste de beste mee op staatbezoeken, daarvoor moet je kwaliteit in huis hebben. 

Het was dus genieten. Een klein minpuntje: waarom zit de zaal maar half vol? Je kunt tegen gereduceerd tarief kaartjes krijgen, je krijgt het neusje van de zalm op het gebied van moderne dans te zien, je valt als het ware met de neus in de boter, het is een geweldige gelegenheid om jeugd kennis te laten maken met dans, theater en show en de zaal zit maar half vol? Dan moet je als danser toch wel professioneel zijn als je er vol voor gaat en de zaal is half leeg. Misschien zijn dansers wel super optimisten, want de zaal was half vol.

Kruimelpad

Wie zoekt nou niet regelmatig op het internet naar informatie? Grepen we vroeger naar de encyclopedie, tokkelen we nu op het toetsenbord en muizen we door de aangeboden informatie.

Net zoals het opzoeken van informatie in een woordenboek of een encyclopedie, is ook het zoeken op internet een kunst op zich. Gebruik je niet de goeie zoekterm, dan krijg je zo veel mogelijke vindplekken aangeboden, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Probeer maar eens in een zoekmachine met het woord ‘boom’, dan moet je niet schrikken van 448 miljoen hits. Je zoekopdracht uitbreiden of preciezer te maken, door bijvoorbeeld te zoeken op ‘naaldbomen’, resulteert in nog maar 762 duizend hits. Dat is nog te veel, maar door steeds weer nauwkeuriger te zoeken, kun je uiteindelijk je informatie kunnen vinden. Als je niet tevreden bent of het gaat niet snel genoeg, breek je de zoektocht af, door het scherm te beëindigen of je doet steeds weer een stapje terug. Vandaag maakte ik kennis met de term, die voor dit stapje terug gebruikt wordt. Je bewandelt namelijk je zoektocht in omgekeerd volgorde, je wandelt het pad terug … en wie had daar een goede oplossing voor? Juist, Hans en Grietje met hun kruimels. Logisch dus dat de zoektocht heen en de weg terug een kruimelpad heet.

Simpel toch hoe begrippen of handelingen soms aan een naam komen. Voor de zekerheid heb ik toch even in het dikke boek ‘De sprookjes van Grimm’ opgezocht of Hans echt kruimels strooide, want stel je nou voor dat hij kiezelsteentjes gebruikte? Of hagelslag? Of uitgekauwde kauwgom?

Winterlicht

Je  moet er als automobilist toch niet aan denken dat je een fietser onder de wielen krijgt. Een schrikbeeld dat mij regelmatig het plezier aan het autorijden verpest.

Nu de meteorologische winter weer gestart is en het woon-werkverkeer in de duisternis plaats vindt, valt me vaker op dat fietsers zonder verlichting rijden. Natuurlijk, er zijn fietsers, die een verlichting voeren alsof er een 30-tons-truck op je af stormt, wat dat betreft heeft de innovatie op het gebied van verlichting zijn punten al verdient. Er zijn echter van die verdomde diehards, die weigeren ook maar een lux aan verlichting te voeren. Stoer rijden zij door de duisternis, niet gehinderd door enig invoelingsvermogen voor andere verkeersdeelnemers of erkenning voor het gevaar van eigen leven. Als schimmen rijden zij over de wegen en soms heb je het geluk dat de straatverlichting hen af en toe belicht en jij als automobilist iets ziet bewegen. Ook kleding met reflecterend spul wordt niet toegepast. Waarschijnlijk is het weinig stoer en ligt men liever onder een of ander voertuig.

Met lichtsignalen heb ik afgelopen week eens geprobeerd fietsers zonder verlichting te attenderen op het feit dat zij voor mij als automobilist niet of pas heel laat zichtbaar zijn. Regelmatig werd ik getrakteerd op een opgestoken middelvinger, maar minimaal een verongelijkte blik. Nog bedankt voor de waarschuwing. Wat moet ik nu doen, claxonneren? Kan ook niet, want vanaf 1 januari 2012 wordt onnodig toeteren bestraft met een vette bon van 340 euro. Weer Nederland op zijn smalst, want een voetganger geen voorrang verlenen op het zebrapad kost vanaf die datum slechts 220 euro. Waarschuwend toeteren is dus veruit meer levensbedreigend dan geen voorrang verlenen. Ik blijft dus rustig met de lichten knipperen, dan zie ik tenminste de handsignalen.