TV kijken is af en toe ontspannend, onderhoudend of leerzaam. Toch creëert het ook bij mij
redelijk wat irritatie. En wel door het groot aantal vooraankondigingen.
Wat is het geval? Ik word als kijker platgegooid met herhalingen.
Nu is het fenomeen ‘herhaling’ een van de fundamenten bij reclame maken en
hoewel reclame soms verdomde amusant is en blijkbaar nodig voor het betalen van
ons televisiebestel, kan ik het missen als kiespijn. Tot zo ver de reclame, nu
weer terug naar mijn irritatie. Om zes uur begint mijn tv-avond met het
journaal, ik wil graag in een kwartiertje bijgepraat worden over alle ellende
in de wereld. Voor het journaal presenteert men mij vooraankondiging nummer 1, namelijk de
onderwerpen in 1Vandaag. Het journaal volgt, waarna men mij weer gaat vertellen
wat er in 1Vandaag (na het reclameblok) behandeld wordt, vooraankondiging 2. Nu
volgt vooraankondiging nummer 3, namelijk wat er in het sportblok geprogrammeerd
is. 1Vandaag behandelt vervolgens drie onderwerpen en voordat men onderwerp
nummer vier aansnijdt, knalt men vooraankondiging nummer 4 erin, namelijk wat
is er te zien in het sportblok. 1Vandaag sluit dan af met onderwerp nummer vier
en geeft als laatste boodschap nog even mee wat er morgen te zien is in
1Vandaag (vooraankondiging nummer 5). Nu volgt vooraankondiging nummer 6 (wat
is er te zien in De Wereld Draait Doorrrrr) en vooraankondiging nummer 7 (onderwerpen
in het sportblok), gevolgd door reclame. Voor men aan de sportuitzending begint,
kondigt men kort aan wat er te zien zal zijn (nummer 8), de sport volgt. Het
sportblok eindigt met de vooraankondiging (nummer 9) van de onderwerpen in
Nieuwsuur, later op de avond. Ik zie reclame, gevolgd door de intro van DWDD.
Deze intro stopt halverwege en men schotelt mij vooraankondiging 9 voor,
namelijk wat is er te zien in DWDD. Dan start DWDD, waarbij men halverwege de
uitzending ook nog eens aankondigt wat men later in de uitzending zal
uitzenden.
Dus heel veel vooraankondigingen. Ergens zal een onderzoeker
ontdekt hebben, dat dit mensen aan de buis kluistert, het zal wel zo iets zijn
als een cliffhanger, waardoor mensen verlangen naar het vervolg (denk bijvoorbeeld
aan een beeldvullend tranenhoofd bij GTST). Ik word er echter niet goed van. Ik
heb het gevoel dat, nog voordat de uitzending begint, ik het al een keer (sorry,
al een aantal keren) gezien heb. Ik ga nu toch eens serieus nadenken over het opnemen
op VHS of harddisk en dan een uurtje later de uitzending bekijken. Waarschijnlijk
eindig ik, na een keer of 12 doorspoelen, gelijk met het einde van DWDD, een
uur gewonnen en veel irritatie vermeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten