Normaliter
ga ik naar de stad om inkopen te doen, soms kom ik in de stad om te genieten.
Je kunt dan de drukte opzoeken en ergens op een bankje of in een terrasstoel
het gebeuren om je heen bespieden. Mensen lopen, rennen, wandelen, fietsen in
de volle vlucht van hun bestaan om in huis te halen wat het leven aangenaam
maakt of waar het leven niet zonder kan. Deze keer heb ik de stad eens op een
heel ander tijdstip bezocht, namelijk rondom de klok van 12 uur, dus lunchtijd
en dat op een zondag.
Ik moet
bekennen dat het dan leuk vertoeven is, de straten zijn leeg, op de terrassen
zie je slechts een paar verstokte terrasbezoekers en ja waarachtig, ik hoorde
vogeltje fluiten. Nu ging ik niet naar de stad om vogeltjes te spotten, ik ging
omdat de stad bezig is met het schrijven van kunstgeschiedenis. Heerlen heeft
de koe bij de horens gepakt en gooit kleur in de strijd om het zwarte verleden
van zich af te gooien, dan wel te cultiveren. Een mooi initiatief dat zowel
lovende als kwade kritieken krijgt, maar daarvoor heet het nou eenmaal kunst.
Die kleur
vind je dan terug in de muurschilderingen (murals in het Engels) die op diverse
gevels in de stad, maar ook in de woonkernen aan de rand van de stad, zijn
aangebracht. Zijn ze leuk? Zijn ze (te) confronterend? Spreken ze aan? Geven ze
stof tot nadenken? Maken ze gesprekken los? Allemaal vragen waarop je zelf een
antwoord mag zoeken. Voor mij staat het vast, ik heb genoten. Ieder bezoek aan
de stad zal voortaan anders uitpakken, vind ik nieuwe muurschilderingen of
ontdek ik misschien nieuwe details in schilderijen die ik denk te kennen? Wie weet,
het maakt de stad in elk geval kleurrijk spannend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten