In de week waarin ik kennis maak met een land dat een jongen acht
jaar aan het lijntje houdt om hem daarna volgens de geldende wetten terug naar
‘huis’ te sturen, een land dat een leraar op het schoolplein arresteert, omdat
hij een rebellerende jongen uit de klas zet en de ouders hem vervolgens betichten
van mishandeling, zak ik even door de grond en schaam me diep. Ik ben toe aan
leuke dingen des levens.
Ik neem een week afscheid van mijn werk, ik neem een week afscheid
van nieuws, ik neem zeven dagen de tijd om te kijken of ik leuke dingen kan
zien, horen, voelen, proeven en ruiken. Ik weet zeker dat ze er zijn. Het besef
dat ik leef in een land, of beter gezegd in een wereld, waarin het slechte de
boventoon voert, de banale zaken meer aandacht krijgen dan de goeie
ontwikkelingen, doet mij even op de rem trappen. Het is toch te gek voor
woorden dat je eerst praat over ‘die rotjochies’ en de rottigheid die ze veroorzaken,
terwijl de jeugd ontzettend mooie dingen doet. Het is toch schrijnend dat de
misdaad en de sores met grote koppen in de krant staat en als eerste op tv gepresenteerd
worden, terwijl er zo veel mooie zaken gebeuren. Natuurlijk moet onrecht en dat
soort onderwerpen de aandacht krijgen, maar op het moment dat de politie een
leraar als een boef van het schoolplein mee neemt, gaat er volgens mij iets
behoorlijk fout. Die ouders en die opstandige jongen moeten toch het gevoel van
een overwinning krijgen. Als je dan als overheid niet in staat bent om de
leraar telefonisch te vragen zijn verhaal op het bureau te komen doen,
arresteer dan ook die jongen en zijn ouders en voer hen ook publiekelijk en met
loeiende sirene weg.
Ik ben even weg, ik neem een geestelijke pauze, ik ben op zoek
naar mooie dingen.
En ze zijn er....
Haasdal in tegenlicht |
Maastricht Jeu de boules |
Luik Stadsgezicht |
Valkenburg bij de Drie Beeldjes |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten