Sint Maarten

In een managementblad stond een advertentie over Sint Maarten. In een paginabrede opmaak gaf men in 10 punten aan waarom St. Maarten (in de advertentie sprak men in dit kader over St. Maritiem) een bezoek waard is, sterker nog bezocht móést worden.

Ik heb zo mijn bedenkingen.

1. Perfecte maritieme omstandigheden: wat is perfect? Als geboren landrot heb ik niet zo veel met maritiem. In Amsterdam heb ik afgelopen december het nieuwe Scheepvaartmuseum bezocht, gezellig met vrienden, mooi gebouw, sjiek gerestaureerd, mooie bootjes, leuk museum, gezien, klaar.
2. Brede keuze aan ankerplaatsen: als je het anker al kwijt kunt, waar blijft de boot dan?
3. Zeilparadijs voor iedereen: nou als iedereen daar gaat zeilen, dan kan ik je verzekeren dat er binnenkort geen plek meer is, zeker geen paradijs.
4. St. Maarten Heineken regatta: zeilen in bier, ik moet er niet aan denken. Alhoewel zeilen in Heineken, ik kan me er iets bij voorstellen.
5. Culinaire hoofdstad van de Caribbean: iedereen zijn culinaire hoofdstad, maar wat dacht je van de restaurantjes in die andere Caraïbische hoofdsteden Basseterre (St. Kitts and Nevis), Cockburn Town (Turks- en Caicoseilanden), The Valley (Anguilla)?
6. Onbezorgd eilandhoppen: de hoppen (Upupidae) is een prachtige vogel, hop is een wezenlijk ingrediënt van bier, onbezorgd hoppen van eiland naar eiland? Dat is zeker een tikfoutje.
7. De enige plek waar ons koninkrijk aan Frankrijk grenst: hela, hela, en waar is dan de enige plek waar ons koninkrijk aan én België én Duitsland grenst?
8. Bruisend tropisch carnaval in april: Vastelaovend in april, om gestoord van te worden. Vastelaovend hoort vroeg in het jaar te vallen, zo’n 40 dagen voor de Pasen. Dus net als wij Pasen vieren en de fel gekleurde eieren zoeken ……
9. Groen heuvelachtig landschap: mensen lief, kijk eens naar Zuid-Limburg, iedere dag genieten.
10. Maar liefst 37 poederwitte stranden: witte stranden oké, maar bij poederwit kriebelt mijn neus. Het lijken mij geen stranden om verkouden te worden.

Al met al, 10 redenen om te gaan ….. kunnen net zo goed 10 redenen zijn om niet te gaan.

Grenzen

De tekening van de Vitruvian-mens, een staande man reikend naar de grenzen van de cirkel en het vierkant. Uitgestrekt probeert hij de geometrische omheining van zijn wereld te pakken, reikt hij naar de grenzen van zijn mogelijkheden?

De tekening schetst welke fysieke grenzen aan de mens zijn opgelegd. Met zijn beperkte lichamelijke mogelijkheden reikt hij niet verder dan deze afgebakende wereld. Een flinke beperking, want verder dan de scherpe begrenzing van de cirkel en het vierkant reikt hij niet, tenminste niet als hij de rug recht houdt. Natuurlijk, als hij buigt, kan hij aan een kant de grens overschrijden, meteen is dan ook duidelijk dat hij de grens aan de andere kant verlaat. Met als gevolg dat het geheel niet meer in evenwicht is. Toch wordt in deze tekening ook duidelijk dat de mens in meerdere werelden past, want hij staat niet alleen de cirkel, ook in het vierkant voelt hij zich thuis. Hij kan dus zijn grenzen kiezen, van cirkel naar vierkant en van vierkant naar cirkel. Wie kan kiezen, moet nadenken en gedachten zijn vrij, niet gebonden aan grenzen van cirkel of vierkant. 

Fysiek beperkt, geestelijk onbeperkt, dat laatste is dan ook precies waar de mens zijn voordeel doet. Hopelijk gebruikt hij zijn geestelijke krachten en vrijheden op een goede manier, anders gaat het vierkant scharen en ontploft de cirkel als een zeepbel.

Saint Amour

Italië, waar denken we dan aan? Vakantie, lekker eten en drinken, grote families met door elkaar pratende eetgezelschappen, maar ook maffia, ongure toestanden, moorden en alle ellende die daar bij schijnt te horen. Natuurlijk denken we ook aan liefde, mooie vrouwen, stoere mannen, de kunst van het verleiden en dat zijn nou net de onderwerpen die tijdens Saint Amour de volle aandacht kregen, Italië en liefde.


In de zevende Nederlandse editie bracht Saint Amour afgelopen donderdag het Heerlens publiek naar de bakermat van de liefde, het schone Italië. In een bonte stoet van gedichten, voordrachten uit andermans en eigen werken, filmfragmenten en melancholieke Italiaanse levensliederen, werd de Italiaanse Amour als een warme deken over het publiek gespreid. Bekende, maar voor mij ook totaal onbekende grootheden, stonden op de planken om te amuseren, te verleiden en te laten genieten. Sandro Veronise, die een stuk voorlas uit zijn nieuw boek ‘XY’. Thom Hoffman, die onder andere klassieke Latijnse teksten van Catullus declameerde. Herman Koch met een nog nooit gepubliceerd verhaal waarin een actuele scheepsramp een markante rol speelde. Arjen Lubach, die een tekst bracht waarin de liefde en Italië prominent aanwezig waren. Ilja Leonard Pfeijffer, die vanwege een midlifecrises op de fiets naar Italië reed, in Genua bleef hangen en speciaal voor Irene Lamponi de theatermonoloog ‘La pace denunciata’ schreef. Deze Italiaanse actrice liet het publiek ook kennismaken met Pfeijffers Italiaans werk en bracht een tekst van de Italiaanse dichter Gabriele D’Annunzio. Daar tussen werden intense en hilarische filmfragmenten uit diverse Italiaanse filmmeesterwerken vertoond. Het geheel werd op plezierige wijze opgeluisterd door muziek van Transparant, die bewerkingen brachten van de virtuoze Vivaldi en niet te vergeten Graindelavoix die, samen met Muntagna Nera, tot op het bot snijdende Italiaanse levensliederen ten gehore brachten.


Sprak iedereen Nederlands of beheers ik plotseling het Italiaans tot in de perfectie? Nee, niets van dat alles. Terwijl de Italiaanse voordracht mij met woord, klank en intonatie meevoerde naar Italiaanse landschappen, welriekende gerechten en mooie mensen, kon ik op een groot scherm ver weg achter op het toneel de Nederlandse vertaling lezen. Probeerde ik eerst nog de Italiaans gesproken woorden te combineren met geprojecteerd Nederlandse woorden, al snel liet ik dit los, het werd onbewust ademen, luisteren,lezen, denken, voelen, beleven, genieten.


Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in een roze wolk naar buiten kwam, zelfs nu nog, dagen later stroomt er een verliefd gevoel door mijn lijf, waarvan ik alleen maar kan wensen dat het bij mij blijft tot de volgende Saint Amour.