Saint Amour

Italië, waar denken we dan aan? Vakantie, lekker eten en drinken, grote families met door elkaar pratende eetgezelschappen, maar ook maffia, ongure toestanden, moorden en alle ellende die daar bij schijnt te horen. Natuurlijk denken we ook aan liefde, mooie vrouwen, stoere mannen, de kunst van het verleiden en dat zijn nou net de onderwerpen die tijdens Saint Amour de volle aandacht kregen, Italië en liefde.


In de zevende Nederlandse editie bracht Saint Amour afgelopen donderdag het Heerlens publiek naar de bakermat van de liefde, het schone Italië. In een bonte stoet van gedichten, voordrachten uit andermans en eigen werken, filmfragmenten en melancholieke Italiaanse levensliederen, werd de Italiaanse Amour als een warme deken over het publiek gespreid. Bekende, maar voor mij ook totaal onbekende grootheden, stonden op de planken om te amuseren, te verleiden en te laten genieten. Sandro Veronise, die een stuk voorlas uit zijn nieuw boek ‘XY’. Thom Hoffman, die onder andere klassieke Latijnse teksten van Catullus declameerde. Herman Koch met een nog nooit gepubliceerd verhaal waarin een actuele scheepsramp een markante rol speelde. Arjen Lubach, die een tekst bracht waarin de liefde en Italië prominent aanwezig waren. Ilja Leonard Pfeijffer, die vanwege een midlifecrises op de fiets naar Italië reed, in Genua bleef hangen en speciaal voor Irene Lamponi de theatermonoloog ‘La pace denunciata’ schreef. Deze Italiaanse actrice liet het publiek ook kennismaken met Pfeijffers Italiaans werk en bracht een tekst van de Italiaanse dichter Gabriele D’Annunzio. Daar tussen werden intense en hilarische filmfragmenten uit diverse Italiaanse filmmeesterwerken vertoond. Het geheel werd op plezierige wijze opgeluisterd door muziek van Transparant, die bewerkingen brachten van de virtuoze Vivaldi en niet te vergeten Graindelavoix die, samen met Muntagna Nera, tot op het bot snijdende Italiaanse levensliederen ten gehore brachten.


Sprak iedereen Nederlands of beheers ik plotseling het Italiaans tot in de perfectie? Nee, niets van dat alles. Terwijl de Italiaanse voordracht mij met woord, klank en intonatie meevoerde naar Italiaanse landschappen, welriekende gerechten en mooie mensen, kon ik op een groot scherm ver weg achter op het toneel de Nederlandse vertaling lezen. Probeerde ik eerst nog de Italiaans gesproken woorden te combineren met geprojecteerd Nederlandse woorden, al snel liet ik dit los, het werd onbewust ademen, luisteren,lezen, denken, voelen, beleven, genieten.


Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in een roze wolk naar buiten kwam, zelfs nu nog, dagen later stroomt er een verliefd gevoel door mijn lijf, waarvan ik alleen maar kan wensen dat het bij mij blijft tot de volgende Saint Amour.