Sjtiegelke: Zomervakantie 2014

Deze keer ging de reis richting Süd-Tirol (het Duitstalige Italië) en Karinthië in Oostenrijk. Het zal jullie niets verbazen, dat o.a. het fototoestel bij mijn bagage zat. In dit landschap kan ik namelijk niet zonder. De reis naar het zuiden verliep niet perfect, want nauwelijks 200 kilometer van huis, dacht een luchtslang van onze auto het te moeten begeven en stonden wij langs de autoweg te wachten op ‘der Abschleppdienst’. Het was koud en na anderhalf uur arriveerde de vriendelijke en behulpzame Abschlepper. Hij zorgde voor het transport van ons, de auto en de caravanvoor en de taxi naar een hotel. Als er aan ieder nadeel dan toch een voordeel moet zitten, dan was het deze keer de kennismaking met het plaatsje Montabaur. Daar lag namelijk ons hotel en was de garage gevestigd (die overigens vanwege Sacramentsdag gesloten was). Montabaur bleek een alleraardigst en gezellig plaatsje, waar in het plaatselijke kasteel een zeer luxe hotel (helaas niet ons hotel) én de landelijke opleiding voor moderne boeven gevestigd is. Tenminste zo vertelde onze Abschlepper met een vette knipoog, er bleek een opleidingsinstituut voor bankemployees te zijn. De volgende dag konden we, na de reparatie van de wispelturige luchtslang, gelukkig verder zuidwaarts reizen, richting Dolomieten.

Het Süd-Tirol is van een immense schoonheid, neem daarbij dat er zeer vriendelijke mensen wonen en het verwondert je niets dat mensen op de Dolomieten verliefd worden of zoals een Duits echtpaar bekende: “Wij zijn verslaafd aan deze streek en dit landschap”. Toen wij na bijna twee weken afscheid namen van dit stukje wereld, begrepen wij precies wat zij bedoelden, je bent nog niet vertrokken of je maakt al plannen voor de terugkeer. Wat hebben wij daar gezien en mogen beleven? De mooie stad Bozen, met daaromheen de immense fruitplantages en wijngaarden. Wegen, wandel- en fietspaden met indrukwekkende en soms angstaanjagende hellingspercentages. Kabelbanen tot boven de 2000 meter, waarna je bedwelmd raakte door de met een geel bloementapijt bedekte almen. De laatste restjes sneeuw en ijs, die smolten tot beekjes en rivieren, waarna zij de meren met kristalhelder water vulden tot smaragdgroene oases. Maar ook werden we geconfronteerd met ellende, want in deze streek speelden zich onmenselijke taferelen af tijdens de oorlogen en onafhankelijkheidsstrijd. Eigenlijk schieten woorden te kort.

Daarna een week Karinthië. Altijd goed voor een rustweek, in ons geval goed voor mooie temperaturen, goed voor mooie wandel- en fietstochten. Daarbij zorgen meren, heuvels en bergen, rivieren en schilderachtige dorpjes voor een mooie bühne en is er altijd wat te zien of te beleven.

Een ding hebben beide streken echter gemeen, maar dat hebben ze gemeen met alle andere streken ter wereld, namelijk het weer. Dat krijg je er gratis en voor niets bij. Nu brengen ons een of twee regen- of onweersbuien niet uit het ritme, want dan lassen we gewoon een (huid)rust-, kaart- of leesdag in. Als de voorspellingen echter een langere periode van slecht weer aankondigen, dan passen wij ons reisschema aan en vertrekken iets eerder naar een volgende plek. Deze keer was het samengevat een beetje wisselvallig, mooie temperaturen in de buurt van Bozen (Bolzano), wispelturig fris en nat in de buurt van Toblach (Dobbiaco) en lekker warm in de buurt van Klagenfurt. Je moet dus een beetje geluk hebben met dat weer, maar zoals gezegd, het hoort erbij. De volgende keer zal het landschap er onder andere weersomstandigheden weer anders uitzien en ook dat is genieten.

Zoals hierboven reeds vermeld, ging ook het fototoestel mee op reis en dus spreken de plaatjes.

Week 1 Bozen en omgeving: