De gokpiraten en het Olifantje

Mensen knabbelen tijdens hun leven aan de grenzen van het toelaatbare. Zowel in de business, als in de sport, verkent en overschrijdt men regelmatig grenzen. In de sport wordt dan vaak naar het Oostblok gewezen, voor het gemak even vergetend, dat men ook aan de westzijde in de pot met lekkers zit te graaien.

Jaren geleden kwam er een einde aan het leven van een beroemd en geliefd wielrenner. Of het eigen wil was of dat iemand een beetje geholpen heeft, is mij niet duidelijk. Duidelijk is wel dat hij aan het einde van zijn Latijn was en het wielervolk niet meer van hun geliefde Il Pirate, hun Olifantje, kon genieten. Een hele wielergeneratie rouwde om zijn dood, kon niet bevatten waarom hun wieleridool op deze manier aan zijn einde moest komen. Intussen begint een en ander langzaam duidelijk te worden. Hem werd in 1999, vlak voor de finish van de Giro, de overwinningen ontnomen. Op de voorlaatste dag van die Giro werd hij positief getest, zijn hematocrietwaarde was twee puntjes te hoog. Vandaag vertellen de diverse media dat hij niet mocht winnen, want Italiaanse gokkers zouden heel veel geld verliezen, als hij de overwinning naar huis fietste. Daarom manipuleerde men zijn testresultaten en werd hij uit de ronde gezet. Vanwege geldelijk gewin mocht deze sympathieke pedaleur niet winnen. Hij ontkende dopinggebruik, werd niet geloofd en kwam die tegenslag nooit mee te boven.

Misschien hebben zij gelijk, zij die al veel langer aan topsport twijfelen. En ik weet het, het zal niet allemaal even schoon zijn. Bij de wielrenners echter, zie ik hoe men zich afbeult, iedere keer weer op de pedalen stampt, om uiteindelijk de finish te bereiken. Geen ander die dat voor jou doet, trap je niet, dan sta je gewoon stil. Dat men dan soms naar verkeerde middelen grijpt, keur ik niet goed, hoewel ik me vaak af vraag hoe ik in hun situatie zou handelen? Nu komt echter een andere doping steeds duidelijker in het vizier, namelijk geld. Gokkers beïnvloeden uitslagen door spelers en scheidsrechters om te kopen en naar nu blijkt ook door dopingcontroles te manipuleren. Doping is slecht voor de sport, maar uiteindelijk gebruikt de sporter nog altijd zijn eigen lichaam en neemt daarmee een groot risico. Als geld echter de doping wordt, zijn er vele andere gevaren. Niet alleen de sporter zelf, maar ook de trainers, de begeleiders, de doktoren, de dopingcontroleurs, iedereen in de buurt van een sporter is een mogelijk doelwit voor de bedriegers. 

Misschien moeten we dan ook het woord gokker herdefiniëren. Gokkers, zijn geen gokkers meer, het zijn investeerders en financiers, belust op winst, gefocust op zekerheid. Gokken verandert daarmee in het nieuwe verzekeren.