Verwarrend

Was het maar niet zo verwarrend, na afgelopen week weet ik het ook niet meer. Vele mensen stierven in Brussel bij bomaanslagen, de wereld schrok, informeerde zich een informatie-infarct en rouwde. De dag er opvolgend stierf een voetbal icoon, de wereld schrok, informeerde zich een informatie-infarct en rouwde. Soms werd het mij te veel, de rook in Brussel was nauwelijks opgetrokken of de televisie-uren werden alweer gevuld met het overlijden van die ene persoon. Het oude nieuws verdwijnt snel, het nieuwe nieuws komt snel.

Was het maar niet zo verwarrend, dan konden we die ene godsdienst de schuld geven. Het gaat echter niet over die ene godsdienst, het gaat over alles behalve die ene godsdienst. De aanslagplegers rukken veel onschuldige in een fractie van een seconde uit het leven, de beloofde maagden zullen zij nooit ontmoeten en dat hun leiders dit allemaal doen voor macht en geldelijk gewin, zullen zij nooit weten. Dan beweert iemand: ‘Nu de grenzen sluiten’. Dat roept bij mij een aantal emotionele en technische vragen op: Wat heeft dat voor zin? Hoe wil je dat realiseren? En waarom nu pas? Waarom doen we dat dan niet altijd als er elders in de wereld oorlog gevoerd wordt en wij met vluchtelingen te maken krijgen? Waarom sturen we niet iedereen uit een ‘drugs-gerelateerd’ land meteen terug? Waarom staat de grens ver open voor Tour de France en Giro, terwijl we vermoeden dat verboden spul in de karavaan zit? De grenzen sluiten is geen oplossing, de wereld is een dorp geworden, we kunnen niet zonder de ander. Je kunt niet zo maar iedereen aan een bepaalde groep koppelen en die hele groep in de ban gooien. Dat is niet de oplossing, dat heeft geen zin, dat slaat nergens op. Trouwens, het zou zo maar op jezelf kunnen terugslaan.

Niet dat ik de oplossing ken, maar als we dan zo’n handelsnatie zijn, waarom gaan we niet exporteren. Laten we onze vrijheid, onze manier van leven, onze democratie exporteren. Laten we naar vermogen vluchtelingen helpen, laten wij hen kennis maken met onze manier van leven en als die dan zo goed, zo begerenswaardig is, laten we ervoor zorgen dat deze vluchtelingen deze kennis mee terug nemen naar hun vaderland. Want dat is wat deze mensen uiteindelijk toch willen, terug naar familie, vrienden en kennissen. Of zou jij dat niet willen?