Meldpunt

Sinds 2003 wordt er in december een ‘woord van het jaar’ gekozen. Een nieuw woord, een woord dat in dat jaar ontstaan is en in het woordgebruik der Nederlanders is binnengeslopen. Er kleeft een zwijm van handel aan dit fenomeen, want ieder jaar veroudert daarmee het bestaande woordenboek en moet er dus nieuwe woordenboek gekocht worden. Afgezien daarvan is het ook een zeer discutabel gebeuren.

Discutabel, omdat de winnaars van afgelopen jaren niet de tand des tijds hebben doorstaan, ik hoor en zie ze bijna niet meer. Om het geheugen even op te frissen: ‘gamen’ (2003), ‘genverbrander’ (2005), ‘Bokitoproof’ (2007), ‘swaffelen’ (2008), ‘ontvrienden’ (2009), ‘gedoogregeling’ (NL) en ‘tentsletje’ (B) in 2010, ‘tuigdorp’ (NL) en ‘stoeproken’ (B) in 2011 en dan in 2012 ‘project-X feest’ (NL) en ‘frietchinees’ (B). Terwijl ik de woorden type met een pc mét woordcorrectie, worden een groot aantal fouten gemeld, de nieuwe woorden van voorgaande jaren worden nog steeds niet herkend! Verder kan ik concluderen dat sommige woorden winnen, terwijl wij de verliezers nog steeds gebruiken, denk maar aan ‘opleuken’ (2003), ‘tsunami’ (2005) of ‘klimaatneutraal’ (2007). Je zou dan ook denken dat de winnaar vaak de feitelijke verliezer is.

Ook in 2012 hebben we weer een winnaar en zoals dat hoort in een modern Europa, is er sinds 2011 een afscheiding, België heeft een eigen woord van het jaar. Mogelijk dat we daar meer op kunnen vertrouwen, want de Belgen, met name de Vlamingen zijn ontzettend sterk in taal. Alhoewel ‘tentsletje’? Ik vind het Nederlandse woord 2012 in elk geval niks, ik zelf zou kiezen voor het woord ‘meldpunt’. Nederland stikt zo wat in de meldpunten, ondertussen hebben we een meldpunt voor ‘Polen’, het ‘Meldpunt Discriminatie Internet’, het ‘Meldpunt Kindermishandeling’, het ‘Meldpunt Nederlandse Zorgautoriteit’, het ‘Meldpunt Ouderenmishandeling’, het ‘UFO Meldpunt’, een ‘Meldpunt Internetoplichting’, het ‘Meldpunt Kindermisbruik’, een ‘Meldpunt Malafide Uitzendbureaus’, het ‘Melding Sexueel Misbruik RKK’, het ‘Meldpunt voor cardiologische zorg’, bijna ieder (semi)overheidsorgaan heeft een ‘Meldpunt Klachten’ en ga zo maar door. Dit is echt maar een kleine greep uit alle meldpunten, de lijst is beslist niet compleet. En sinds kort, vergeef me de uitdrukking, als klap op de vuurpijl, kennen we ook het ‘Meldpunt voor vuurwerkoverlast’

Niet dat ik tegen een meldpunt ben, maar eigenlijk is er iets fout, behoorlijk fout. We hebben blijkbaar een plek nodig, waar we anoniem onze klachten en zorgen kwijt kunnen, we praten blijkbaar gemakkelijker tegen een meneer of mevrouw aan de telefoon of een onpersoonlijke internetsite, dan dat we elkaar in de ogen kijken en praten over wat ons bezig houdt. Het lijkt mij dan ook een goed idee, als we de meldpunten links laten liggen, weer eens lekker met elkaar in gesprek gaan. Lukt dat niet, dan stel ik voor een ‘Meldpunt voor meldpunten’ in te richten, want ik zie door al die meldpunten het juiste meldpunt niet meer.