Tweeënveertig jaar geleden, om ongeveer 10 uur ’s avonds, deelden
mijn lief en ik onze eerste kus. Een hele tijd geleden, bijzonder is dat we
elkaar nog steeds lief vinden. Soms is het hier en daar wat minder, maar vaak
ook veel meer.
Dat kan ook niet anders want in die tweeënveertig jaar is er
ontzettend veel gebeurd. Niet dat we alles op dezelfde manier en in dezelfde
stijl zouden overdoen, maar al met al zijn we toch een vette tijd bij elkaar.
Wij zijn met elkaar getrouwd, hebben kinderen gekregen, hebben hun
vriendinnetjes en vrienden zien langskomen en blijven, hebben zelf vrienden gevonden,
zijn ook vrienden verloren, hebben in diverse banen gewerkt en zijn ouders
kwijt geraakt. Dit alles zet natuurlijk stempels op levens en ieder gaat daar
op zijn eigen manier mee om. Soms proberen we terug te kijken en dan zie je dat
iedereen gebeurtenissen op z’n eigen manier beleeft en verwerkt. Een voorbeeld
hiervan maakte ik enkele uurtjes geleden mee. Terug van een korte wandeling
rond ons dorp, schoot ons te binnen dat we ons vandaag, exact vandaag,
tweeënveertig jaar geleden een eerste kusje hadden gegeven. Nu nog menen wij
ons de gevoelens van toen precies te herinneren, gevoel zit in je bloed en als
de tintelingen over je rug lopen, is het een goed gevoel en dan is de
herinnering waar. Pratend over dat gebeuren, kwamen we in discussie over de
plek waar het gebeurd was en op welke gelegenheid. We waren het eens over de
gelegenheid, het was namelijk de ‘oudejaarsspeurtocht’ van het Jeugdwerk.
Daarna liepen de meningen uiteen, de plek van de eerste kus stond ter
discussie, ieder had z’n eigen plekje in gedachte en ook de gewandelde route was
anders, zelfs de richting van de wandeling was precies tegengesteld. En voordat
de foute conclusies worden getrokken: het is nog steeds hetzelfde meisje! Mijn
conclusie is dan ook dat ieder op z’n eigen manier beleeft, verwerkt en
onthoudt. Mogelijk heeft de kus toen de omgeving tot een bijzaak verschrompeld,
zeker is in elk geval dat het proces na tweeënveertig jaar nog steeds in volle
gang is. En dat met alle hoogten en dalen.
Ik stel voor nog een vet aantal jaren door te gaan, mogelijk
worden we het dan eens over de plaats van de eerste kus en de richting van de
wandeling. Anderzijds is dit helemaal niet belangrijk, de eerste kus heeft
geleid tot heel veel mooie dingen, dat is het allerbelangrijkste, dat telt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten