Ruimte

Volgens een populair gezegde, is je thuis waar je hart is. Ik geloof dat dit waar is, ik moet echter ook constateren dat heel veel mensen hun hart thuis laten en zich buitenshuis niet thuis voelen, want ze gedragen zich niet als zodanig.

Vaak moet ik constateren dat mensen, als ze over de drempel van hun huis stappen, iets vergeten, iets niet meenemen. Op locaties buitenshuis, zoals straat, camping, café, supermarkt of werkomgeving, gebeuren dingen, waarbij ik me afvraag of de veroorzaker dit gedrag thuis ook vertoont? Ik vermoed dat zij hun thuis verlaten, menen dat alles buiten hun eigen vier muren van iemand anders is en zij er dus geen rekening mee hoeven te houden. Voorbeelden genoeg: gebruikte drink- en eetgerei niet terug zetten op afgesproken plaats (daar hebben we toch bodes voor), toiletten niet doortrekken (daar hebben we schoonmakers voor), het lege flesje/blikje/verpakking laten vallen (dat is voor de gemeentelijke schoonmaakdienst), hondenkeutels laten liggen (die wachten op de mensen zonder hond), verkeersregels totaal negeren (die zijn voor die slechte chauffeurs), enzovoorts.

Om dit op een of andere manier een klein beetje te reguleren, hebben wij allerlei regeltjes bedacht. Daar bedenken we vervolgens uitzondering bij, die dan weer voor bijna iedereen gelden. Deze regels zijn echter helemaal niet nodig als we elkaar respecteren,  de vrijheid gunnen en elkaar het leven niet zuur maken. Dan heeft rechts altijd voorrang, neem je de lege verpakkingen gewoon weer mee naar huis (leeg zijn ze trouwens een stuk lichter), dan parkeer je daar waar anderen er geen last van hebben, dan reserveer je ’s morgens geen ligbed aan het zwembad (je komt toch pas ’s middags).

Ik denk dat het veel gemakkelijker wordt, geen ergernissen over andermans gedrag, rekening houden met de ander, want als je een beetje ruimte geeft aan de ander, creëer je heel veel ruimte voor jezelf en voelt het op heel veel plaatsen als thuis.